Nieleczone wady zgryzu z czasem mogą się pogłębiać i przyczyniać się do problemów w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak mówienie czy przegryzanie i przeżuwanie pokarmów. Najlepiej jest więc leczyć je u dzieci. Jedną z wad zgryzu jest przodozgryz. Jakie są jego objawy i przyczyny? W jaki sposób możemy wyleczyć przodozgryz?
Przodozgryz u dziecka – co to takiego?
Przodozgryz jest wadą zgryzu, która charakteryzuje się wysunięciem dolnego łuku zębowego do przodu. Objawia się mocno wysuniętą brodą lub dolną wargą, wydłużoną dolną częścią twarzy oraz wklęsłym profilem. To najrzadziej spotykana w Polsce wada zgryzu, która stanowi 8-10% wszystkich wad. Możemy wyróżnić następujące rodzaje przodozgryzu:
- przodozgryz rzekomy – występuje wówczas, gdy doszło do zahamowania doprzedniego wzrostu szczęki, przez co możemy odnieść wrażenie, iż prawidłowy łuk dolny jest wysunięty
- przodozgryz częściowy – mamy z nim do czynienia wtedy, gdy wysunięta jest tylko przednia część łuku
- przodozgryz całkowity – mówimy o nim, gdy cały łuk dolny wysunięty jest względem górnego.
Leczenie przodozgryzu u dzieci najskuteczniejsze jest w przypadku posiadania uzębienia mieszanego, czyli między 5. a 10. rokiem życia. To okres intensywnego wzrostu, kiedy najłatwiej jest wpłynąć na zmianę stosunków szkieletowych. Jeśli wada nie zostanie właściwie wyleczona w młodym wieku, może się znacznie nasilić, a wówczas wymagać będzie przeprowadzenia operacji z zakresu chirurgii szczękowej. Najsensowniejsze jest więc leczenie przodozgryzu u małych dzieci.
Przodozgryz u dziecka – przyczyny
Przyczyny przodozgryzu u dziecka mogą być różne, jednak najczęściej związany jest on z przerostem migdałków podniebiennych. Winne mogą być także uwarunkowania genetyczne. Jeśli rodzic borykał się z przodozgryzem, całkiem możliwe jest, że problem ten dotyczyć będzie także jego dzieci. Przodozgryz występuje również u dzieci z zespołami Downa, Crouzona i Aperta. Pojawia się też w przypadku rozszczepu podniebienia.
Wpływ na występowanie tej wady zgryzu może mieć także nieprawidłowe układanie dziecka do snu, w wyniku którego nasza pociecha zgina głowę do przodu i dotyka brodą klatki piersiowej. Ryzyko pojawienia się przodozgryzu występuje również przy niektórych nawykach, np. nadmiernym ssaniu wargi górnej lub języka.
Przodozgryz u dziecka – objawy
Przodozgryz może objawiać się w następujący sposób:
- widoczną zmianą rysów twarzy
- wydłużeniem dolnego odcinka twarzy
- wysunięciem do przodu wargi dolnej i brody
- wysunięciem do przodu dolnego łuku zębowego
- przerwą między siekaczami w łuku górnym i dolnym
- pojawiającymi się dolegliwościami bólowymi w obszarze żuchwy i stawu skroniowo-żuchwowego.
Przodozgryz u dziecka – leczenie
Przodozgryz należy leczyć bez względu na wiek pacjenta, gdyż może przyczynić się do trudności w oddychaniu, mówieniu czy jedzeniu, jednak najlepiej jest zadbać o to w młodym wieku.
Leczenie przodozgryzu u dzieci rozpoczyna się od szlifowania guzków odpowiedzialnych za blokowanie cofania się żuchwy. Kolejnym krokiem powinno być przeprowadzenie leczenia ortodontycznego, które koryguje prawie wszystkie wady poprzeczne, zgryz krzyżowy oraz wiele innych problemów. Najlepszym rozwiązaniem będzie zastosowanie aparatu zdejmowanego, przesuwającego zęby dolne do tyłu i górne do przodu. Lekarze rekomendują także usunięcie zawiązków trzech zębów trzonowych żuchwy, czyli inaczej zębów mądrości, aby uniknąć ponownego pojawienia się wady w przyszłości.
Z kolei leczenie przodozgryzu u dorosłych powinno opierać się na terapii aparatem stałym, gdyż kości szczęki i żuchwy zakończyły swój wzrost. Ruchome modele mogą okazać się w tym przypadku niezbyt skuteczne. Przy najbardziej skomplikowanych przypadkach konieczne mogą okazać się operacje chirurgiczne.
Warto również skorzystać z pomocy logopedów, którzy zaproponują ćwiczenia mające na celu pobudzenie żuchwy do cofania się oraz powrotu do swojej prawidłowej pozycji. Najskuteczniejsze ćwiczenia na przodozgryz to m.in. jak najmocniejsze wysuwanie żuchwy przed górną szczękę oraz dmuchanie w piórko umieszczone na wysokości nosa przy żuchwie wysuniętej do przodu.
