Czy znane jest Ci pojęcie „taurodontyzm”? To egzotycznie brzmiąca nazwa, która oznacza nieprawidłowość dotyczącą wielokorzeniowych zębów stałych. Czym jeszcze charakteryzuje się taurodontyzm? Jakie są jego objawy i przyczyny? W jaki sposób diagnozuje się i leczy taurodontyzm?
Taurodontyzm – co to jest?
Taurodontyzm to zaburzenie dotyczące wielokorzeniowych zębów stałych, trochę rzadziej zębów mlecznych. Charakteryzuje się dowierzchołkowym wydłużeniem komory miazgi, podczas gdy tkanki zębów objętych schorzeniem wykazują prawidłową strukturę szkliwa, cementu i zębiny. Tzw. zęby taurodontyczne kształtem przypominają nieco byka, stąd też nazwa schorzenia, która wymyślona została przez sir Artura Keitha w 1911 roku. Taurodontyzm zazwyczaj dotyczy pierwszych zębów stałych trzonowych, natomiast największy stopień jego nasilenia występuje w obrębie drugich stałych zębów trzonowych. Zaburzenie ma charakter symetryczny.
Opisywane schorzenie można zaobserwować u od 19,4% do 55% ludzi z różnymi chorobami genetycznymi. U osób zdrowych występuje rzadziej. Badania potwierdzają, że wydłużenie komory miazgi zębów pojawia się najczęściej u mieszkańców Afryki, a najrzadziej u Europejczyków.
Taurodontyzm – przyczyny
Taurodontyzm występował kiedyś naturalnie, a charakteryzowali się nim neandertalczycy. Dziś jest to patologia, której dokładna przyczyna występowania nie została do tej pory znaleziona. Niektórzy specjaliści uważają, że związana jest ona ze zbyt późnym wpuklaniem się pochewki Hertwiga w trakcie rozwoju zębów. Taurodontyzm jest skutkiem nieprawidłowo przesuniętego rozwidlenia korzeni zębowych w kierunku ich wierzchołków. W efekcie korpus korony zęba się wydłuża i jednocześnie nie zwęża w okolicy szyjki.
Dowierzchołkowe wydłużenie komory miazgi może łączyć się również z nieprawidłowościami dotyczącymi genów. Taurodontyzm jest zarówno izolowaną cechą dysmorficzną, jak i częścią obrazu klinicznego zespołów wad wrodzonych oraz chorób uwarunkowanych genetycznie. Może być dziedziczony autosomalnie. Obserwujemy go u dzieci z rozszczepem wargi, wyrostka zębodołowego i podniebienia. Dość często towarzyszy także chorobom, np. zespołowi Downa czy zespołowi Williamsa. Ponadto taurodontyzm występuje u 40% pacjentów cierpiących na zespół Klinefeltera.
Taurodontyzm – objawy
Możemy wymienić następujące objawy taurodontyzmu:
- nadmierna resorpcja korzeni
- różnorodne wymiary komory zębów
- obecność wydłużonej, prostokątnej komory zęba
- mniejsza powierzchnia zakotwiczona w zębodole
- przesunięcie rozwidlenia korzeni w kierunku wierzchołkowym ze skróceniem korzeni zębów.
Taurodontyzm – leczenie
Przy leczeniu taurodontyzmu, a konkretnie przy próbie leczenia kanałowego, specjaliści mogą napotkać na szereg trudności. Ich przyczyną jest fakt, iż zęby taurodontyczne charakteryzują się różnorodnymi wymiarami korony, stopniem obliteracji kanałów oraz ich rozmieszczeniem, a oprócz tego posiadają mniejszą powierzchnią zakotwiczoną w zębodole, co sprawia, że są wątpliwym podparciem dla prac protetycznych i ortodontycznych. Nieprawidłowość w postaci taurodontyzmu diagnozuje się poprzez wykonanie zdjęć rentgenowskich uzębienia. Możemy wymienić trzy stopnie nasilenia tej wady: hipotaurodontyzm, mezotaurodontyzm i hipertaurodontyzm. Określenie typu schorzenia pozwala na zaplanowanie leczenia stomatologicznego. Podczas leczenia ortodontycznego zęby objęte taurodontyzmem mogą charakteryzować się nadmierną resorpcją korzeni.
