Z pewnością wielu z nas pierwszy raz spotyka się ze wspomnianą w tytule artykułu nazwą? Czym jest nadtlenek karbamidu? To substancja o silnym działaniu, którą stosuje się w środkach wybielających oraz dezynfekujących. Poznaj właściwości nadtlenku karbamidu oraz inne formy jego zastosowania. Czy nadtlenek karbamidu jest szkodliwy, a jego przyjmowanie niesie za sobą skutki uboczne?
Nadtlenek karbamidu – co to jest?
Nadtlenek karbamidu stworzony jest w 1/3 z nadtlenku wodoru. To biała i krystaliczna substancja stała, która rozpuszcza się w wodzie, w rezultacie dając wolny nadtlenek wodoru, który może być uwalniany do wody, zapewniając tym samym większą stabilność oraz lepszą kontrolę niż ciekły nadtlenek wodoru stosowany jako środek utleniający. Nadtlenek karbamidu składa się także z mocznika.
Aby stworzyć nadtlenek karbamidu, należy rozpuścić mocznik w trzydziestoprocentowym nadtlenku wodoru w temperaturze poniżej 60°C. W trakcie chłodzenia nadtlenek wodoru i mocznik wytrącają się jako małe płytki. Różnicę między karbamidem a wodorem stanowi czas rozkładu produktu. Nadtlenek karbamidu działa dłużej niż wodór, który większość swojej mocy uwalnia w czasie od 30 do 60 minut.
Nadtlenek karbamidu – właściwości
Nadtlenek karbamidu wykorzystywany jest w dezynfekcji oraz wybielaniu. Jakie inne właściwości nadtlenku karbamidu możemy wyróżnić? Mocznik nadtlenku wodoru jest łatwo rozpuszczalny w wodzie, a także w bezwonnej, krystalicznej substancji stałej, dostępnej w formie białego proszku lub bezbarwnych igieł bądź płytek krwi. Po rozpuszczeniu w różnych rozpuszczalnikach dochodzi do dysocjacji roztworu w stosunku 1:1 oraz ponownego wyodrębnienia mocznika i nadtlenku wodoru. A więc wspomniany addukt, czyli połączenie dwóch lub większej liczby związków, to utleniacz, jednak jego rozkład przy zachowaniu temperatury pokojowej oraz przy obecności katalizatorów jest kontrolowany, dlatego też wspomniany związek jest bezpieczniejszym zamiennikiem niż niestabilny wodny roztwór nadtlenku wodoru. Nadtlenek karbamidu posiada także skłonność do rozkładu termicznego, który przyspiesza powyżej 82°C, dlatego najbezpieczniejsze wówczas temperatury to te nieprzekraczające 60°C.
Nadtlenek karbamidu – zastosowanie
Nadtlenek karbamidu jest związkiem bardzo często stosowanym w środkach dezynfekujących oraz wybielających, np. pastach do zębów czy żelach, a także w kosmetykach i farmaceutykach. Znajdziemy go w preparatach do wybielania zębów, a także w produktach przeznaczonych do łagodzenia stanów zapalnych dziąseł i błony śluzowej jamy ustnej, np. owrzodzeń. Jest także przydatny w emulgowaniu i rozpraszaniu woskowiny.
Nadtlenek karbamidu może być też obecny w składzie środków dezynfekujących do redukcji bakterii z soczewek kontaktowych czy jako środek antyseptyczny w płynach do płukania jamy ustnej oraz w kroplach do uszu. Swoje zastosowanie znajduje także w laboratoriach jako zamiennik nadtlenku wodoru. Wyróżnia się stabilnością, łatwością w kontrolowaniu oraz skutecznością w utlenianiu.
Nadtlenek karbamidu – przeciwwskazania
Nadtlenek karbamidu a karmienie piersią? Kobiety w ciąży nie powinny stosować preparatów z dodatkiem wspomnianej substancji. Przeciwwskazania do wybielania zębów przy pomocy środków zawierających nadtlenek karbamidu dotyczą także:
- paradontozy
- nadwrażliwości zębów
- niewyleczonej próchnicy
- nieszczelnych wypełnień
- stanów zapalnych dziąseł
- nieleczonych chorób przyzębia.
Nadtlenek karbamidu – skutki uboczne
Skutki uboczne nadtlenku karbamidu zostały opisane chociażby przez naukowców z Wydziału Stomatologii Uniwersytetu w Toronto w czasopiśmie „Scientific Reports”. Wykazano, iż stosowanie preparatu zawierającego nadtlenek karbamidu w stężeniu 10% w celu wybielania może zredukować ilość białka w szkliwie aż o 50%, podczas gdy w niektórych żelach wybielających jego stężenie wynosi nawet 35%.
Naukowcy z Kanady wykonywali swoje eksperymenty na 30 zębach, które zostały poddane działaniu żelu z dodatkiem 5% lub 16% nadtlenku karbamidu. Preparat nakładano na zęby na cztery godziny dziennie przez dwa tygodnie. Monitorowano choćby to, jak substancja przenika przez struktury zęba.
W efekcie okazało się, że nadtlenek karbamidu szkodzi znajdującemu się w zębie białku, co pozwala mu na przenikanie do szkliwa, zębiny, a nawet miazgi, w wyniku czego cierpią jej komórki. Przy stosowaniu żelu z trzydziestopięcioprocentowym stężeniem nadtlenku karbamidu wszystkie komórki miazgi mogą zostać nieodwracalnie uszkodzone. Szkodliwość nadtlenku karbamidu to niezaprzeczalny fakt, dlatego też każdy powinien być świadomy skutków ubocznych stosowania zbyt mocnego żelu czy pasty do zębów, a także zbyt długiego czasu pozostawania wspomnianej substancji na zębach.
